26.1.10

ακροβάτης



Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται
για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται.
Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά
και ποτέ δε κλαίει, ποτέ δε κλαίει...
Για ιδέστε που 'χει το ερημοπούλι
αίμα στο φτερό
πετά κι ας το βρε θανάτου βόλι,
κόντρα στον καιρό.


Με τον καιρό να 'ναι κόντρα,
έχει τιμή σαν πετάς
να μένεις μόνος, να μένεις μόνος...
Για ιδέστε όλοι, δέστε και μένα άλλο δε ζητώ
που 'χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ.
Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς
μην κλαις πουλί μου,
μην κλαις πουλί μου...



ΥΓ: για κάτι που διάβασα σήμερα και με λύπησε πολύ, και για όλα τα γαμώτο μας.

19.1.10

5

5 χρόνια σε λίγες μέρες
αλλά σε ήξερα περισσότερο
εντάξει μερικούς μηνες πιο πριν

10 χρόνια στη Θεσσαλονίκη και τα μισά μαζί σου

καθήσαμε και το ψάχναμε
που ήμασταν, τι έγινε, που πήγε ο χρόνος

5 χρόνια.
να μου το έλεγε άλλος τώρα να του έλεγα δε γίνονται αυτά.
εγώ 5 χρόνια σε σχέση?

5

ολόκληρα

χωρίς διαλείμματα για διαφημίσεις ούτε τίποτα.

αν ήμασταν αλλιώς μπορεί και να σε είχα παντρευτεί.

φοβάμαι να το σκέφτομαι
κάτι κακό θα γίνει τώρα ε?


δε γίνεται.

η αγκαλιά σου είναι ο πιο όμορφος τόπος.

να μας βγει σε καλό.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...